Początki obchodzenia święta Bożego Ciała sięgają XIII wieku. Tradycja ta narodziła się na Soborze Laterańskim IV (1215), gdzie w Kościele katolickim przyjęto dogmat o transsubstancjacji, czyli przemianie substancji chleba i wina, w ciało i krew Chrystusa. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia bł. Julianny z Cornillon. W Polsce, święto Bożego Ciała obchodzone jest od 1320 roku, kiedy to po raz pierwszy liturgia Bożego Ciała została odprawiona w Krakowie przez biskupa Nankera.
Boże Ciało jest świętem, które podkreśla realną obecność Chrystusa w Eucharystii. Jest to czas, kiedy wierni publicznie wyznają swoją wiarę w obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, oddają Mu cześć i dziękują za łaski płynące z sakramentu Eucharystii. Wierni przepraszają tego dnia także za zniewagi wyrządzone wobec Najświętszego Sakramentu.
Na Mazowszu, podobnie jak w innych regionach Polski, Boże Ciało obchodzone jest z wielkim szacunkiem i pobożnością. Znana od lat i wciąż popularna tradycja związana z Bożym Ciałem na Mazowszu to zbieranie kwiatów oraz ziół i przygotowywanie z nich specjalnych wianków. Wianki te są tradycyjnie wielkości dłoni i są przygotowywane głównie przez kobiety.
Procesje, które przemierzają mazowieckie i inne polskie miejscowości zatrzymują się przy 4 ołtarzach będących symbolem stron świata i ilości ewangelii. Na północnym Mazowszu uczestnicy zrywają gałązki brzóz ustawionych przy tych ołtarzach - zabierają je ze sobą, aby pełniły funkcję ochronną np. od zarazy.
W Polsce, Boże Ciało jest dniem wolnym od pracy, a w całym kraju obowiązuje wiernych do uczestniczenia w mszy świętej. Charakterystyczną dla święta jest procesja eucharystyczna, w której wierni i duchowni przemierzają ulice miast i wiosek, niosąc konsekrowane hostie umieszczone w monstrancji.
Boże Ciało nie jest obchodzone na świecie w ten sam dzień. W niektórych krajach, np. Etiopii, Włoszech, czy Watykanie zostało przeniesione na drugą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.
