Redaktor Portalu
Franciszek Starowieyski, pochodzący z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Biberstein, był wybitnym polskim artystą. Ukończył studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Wojciecha Weissa i Adama Marczyńskiego (1949–1952), a następnie kontynuował edukację w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u Michała Byliny, gdzie uzyskał dyplom w 1955 roku.
Starowieyski zyskał popularność w latach 60. XX wieku dzięki serii plakatów teatralnych i filmowych. Był wszechstronnym artystą, zajmującym się malarstwem, plakatem, grafiką użytkową oraz scenografią teatralną i telewizyjną. Jego malarstwo charakteryzowało się fascynacją ciałem kobiecym o rubensowskich kształtach, zmysłowością, a także refleksją nad przemijaniem i śmiercią.
Starowieyski był twórcą tzw. teatru rysowania, w którym łączył sztuki plastyczne i widowiskowe, tworząc „spektakl sztuk wszelakich”. Jego prace były wystawiane w galeriach i muzeach na całym świecie, w tym w Polsce, Austrii, Belgii, Francji, Holandii, Kanadzie, Szwajcarii, USA, Włoszech i innych krajach. Był laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Saô Paulo (1973), Grand Prix za plakat filmowy na festiwalu w Cannes (1974), Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu w Paryżu (1975), Annual Key Award gazety Hollywood Reporter (1975–1976), a także nagród na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie i na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (1979–1982).
W 1994 roku otrzymał Nagrodę „Złotej Maski” za scenografię do spektaklu "Ubu Król czyli Polacy" Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi, a w 2004 roku Nagrodę Ministra Kultury w dziedzinie sztuk plastycznych. W 2005 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Franciszek Starowieyski zmarł w 2009 roku i został pochowany na cmentarzu w podwarszawskich Laskach.
Napisz komentarz
Komentarze