Adwent na Mazowszu, czas oczekiwania na Boże Narodzenie, charakteryzował się bogactwem tradycji, głęboko wpisanych w polską kulturę. Był to okres refleksji, modlitwy i licznych obrzędów, przygotowujących do świąt. Wśród nich wyróżniały się roraty, granie na ligawkach, posty oraz zapalanie wieńców adwentowych.
Roraty, poranne msze odprawiane przy świecach, stanowiły ważny element adwentowego życia religijnego. Dawniej, dźwięk ligawek – instrumentów dętych – miał symbolizować trąby archanioła Michała i przypominać o Sądzie Ostatecznym. W adwencie praktykowano post, szczególnie w piątki, kiedy to powstrzymywano się od spożywania mięsa, a niekiedy także nabiału.
Wprowadzona w Polsce około 1925 roku tradycja wieńca adwentowego, zaczerpnięta z Niemiec, polegała na zapalaniu kolejnej świecy w każdą niedzielę adwentu.
Współcześnie obserwuje się ewolucję tych zwyczajów. Choć roraty i zapalanie wieńców adwentowych są wciąż praktykowane, inne tradycje, jak granie na ligawkach, straciły na popularności. Jak zauważa Stanisław, mieszkaniec Mazowsza, tradycje ulegają zmianom, ale istota świąt pozostaje niezmienna. Mimo to, adwentowe tradycje Mazowsza wciąż mają znaczący wpływ na życie lokalnej społeczności. Można więc podsumować, że choć forma niektórych obrzędów uległa modyfikacji, duch adwentowego oczekiwania i przygotowania do Bożego Narodzenia wciąż jest żywy na Mazowszu.
