Trzeba było je przede wszystkim samemu przygotować. - Musiała się w nich znaleźć roślina wiecznie zielona, jako symbol trwającego stale życia, oraz jeszcze jedna, bardzo ważna w naszym regionie roślina. Witka wierzbowa. Roślina, która jako pierwsza wypuszcza pąki i urośnie wszędzie i w każdych warunkach. Były zdobione bibułą i bardzo często przypominały małe miotełki - mówi dr. Justyna Górska-Streicher, etnograf i dyrektor Resursy.
Kształt palemek wynikał z tego, że pełniły rolę kropidła. Za pomocą palmy święcono ziarno do pierwszego siewu. Gospodarz obchodził też i święcił pola, żeby zboże dobrze rodziło. - Ale również używano jej w czasie choroby, czy po pożarach. Palmą poświęconą w kościele gładzono, czy też bioto bydło, ale także dzieci, żeby zdrowo rosły i nie chorowały. Oczywiście, tego bazia jednego trzeba było połknąć, żeby nas gardło nie bolało przez cały nadchodzący rok i żeby nie chorować – mówi etnograf.
Procesja, która jest po mszy św. w Niedzielę Palmową przypomina obrzęd, również mający zapewnić obfite plony. W tradycyjnej kulturze wierzono, że jeśli zatkniemy palmę w pole, lub choćby jej fragment to zamykamy w polu sacrum. - Większość tych tradycji ma źródło w kulturze pogańskiej. Przed chrześcijaństwem także szukano sposobów na to, żeby zapewnić sobie powodzenie i byt rodzinie – wyjaśnia dr. Górska-Streicher.
